Ebû Hureyre radiyallahu anh’den: “Rasûlullah sallallahu
aleyhi ve sellem buyurdu ki:
إِذَا انْتَعَلَ أَحَدُكُمْ فَلْيَبْدَأْ بِالْيُمْنَى،
وَإِذَا خَلَعَ فَلْيَبْدَأْ بِالشِّمَالِ، وَلْيُنْعِلْهُمَا جَمِيعًا، أَوْ
لِيَخْلَعْهُمَا جَمِيعًا
“Biriniz
ayakkabı giyince sağdan başlasın, çıkarırken de soldan başlasın ya ikisini
birlikte giysin, ya ikisini birlikte çıkarsın.”[1]
Ebu Hureyre
radiyallahu anh’den diğer bir rivayette de:
لَا يَمْشِي أَحَدُكُمْ
فِي النَّعْلِ الْوَاحِدَةِ، لِيَنْتَعِلْهُمَا جَمِيعًا، أَوْ لِيَخْلَعْهُمَا
جَمِيعًا
“Sakın
kimse tek ayakkabı ile yürümesin, ya ikisini de çıkarsın yahut ikisini de
giyinsin” buyrulmuştur.[2]
Ebu Hureyre
radiyallahu anh’den: Rasûlullah sallallahu aleyhi ve sellem tek ayakkabıyla
yürümekten yasakladı ve şöyle buyurdu:
إِنَّ الشَّيْطَانَ يَمْشِي بِالنَّعْلِ
الْوَاحِدَةِ
“Şeytan
tek ayakkabıyla yürür.”[3]
Burayde
radiyallahu anh’den: “Nebî sallallahu aleyhi ve sellem’in ashabından biri
Mısır’da bulunan Fudale b. Ubeyd radiyallahu anh’ın yanına gitti. Huzuruna
varınca dedi ki:
“Ben seni
ziyarete gelmedim. Fakat bir hadisi Rasûlullah sallallahu aleyhi ve sellem’den
ikimizin de duyduğunu öğrendim. Belki o konuda sende bilgi vardır diye
düşündüm.” Fudale radiyallahu anh:
“Nedir o?”
dedi. Adam da söyledi. Fudale radiyallahu anh:
“Yeryüzünün
emiri olduğun halde neden seni saçı başı dağınık halde görüyorum?” dedi. O da
şöyle cevap verdi:
“Rasûlullah
sallallahu aleyhi ve sellem bizi birçok lüksten yasaklamıştı.” Fudale
radiyallahu anh:
“Neden seni
ayakkabısız görüyorum?” dedi. O da dedi ki:
كَانَ النَّبِيُّ
صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ يَأْمُرُنَا أَنْ نَحْتَفِيَ أَحْيَانًا
“Nebî
sallallahu aleyhi ve sellem bize bazen yalınayak yürümemizi emrediyordu.”[4]
Ayakta Ayakkabı Giymenin
Yasaklanması
Ebu
Hureyre radıyallahu anh’den:
نَهَى
رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ أَنْ يَنْتَعِلَ الرَّجُلُ
وَهُوَ قَائِمٌ
“Rasûlullah
sallallahu aleyhi ve sellem kişinin ayakta ayakkabı giymesini yasakladı.”[5]
[1]
Sahih.
Muslim (2097).
[2]
Sahih.
Buhârî, (5855) Muslim (2097) Malik (2/916) Ebû Dâvud (4136) Tirmizî (1780).
[3]
Sahih. Tahavî Şerhu Muşkili’l-Asar
(El-Elbani es-Sahiha (348)
[4]
Sahih. Ahmed (23449) Ebû Dâvûd (4160)
[5]
Sahih. Tirmizî (1775) İbn Mâce (3618)
Taberânî Evsat (6531) el-Ukayli ed-Duafa (1061) İbnu’l-A’rabi, Mu’cem (159)
Hatib el-Bağdadi, Muvazzahu Evham (373) İbn Asakir Tarih (60/414)
El-Muhallisiyyat (514)
* İbn Ömer radiyallahu anhuma’dan sahih isnadla:
İbn Mâce (3619)
* Enes radiyallahu anh’den sahih isnadla: Tirmizî (1776) Ziyau’l-Makdisi (7/127)
Ru’yani (1365) Ebû Ya'lâ (5/312, 404) Bezzar (14/35) İbn Adiy, el-Kamil (6/465)
Hatib, Camiu Ahlaki’r-Ravi (918)
* Cabir radiyallahu anh’den sahih isnadla: Ebû Dâvûd
(4135) Beyhaki Şuab (6273)