Enes radıyallahu anh’den şöyle dediği rivayet edilmiştir:
كَانَ خَاتَمُ رَسُولِ
اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ مِنْ وَرِقٍ، وَكَانَ فَصُّهُ حَبَشِيًّا
“Nebi sallallahu
aleyhi vesellem in yüzüğü gümüşten yüzüğünün taşı ise Habeş taşından idi.”[1]
Enes radiyallahu
anh’den diğer rivayette şu ziyade vardır:
كَانَ يَجْعَلُ فَصَّهُ
مِمَّا يَلِي كَفَّهُ
“Yüzüğün taşını elinin
iç tarafına getirirdi.”[2]
Yüzüğün
Takılacağı El
Nebi sallallahu aleyhi
vesellem’in yüzüğünü sağ eline mi yoksa sol eline mi taktığı meselesine
gelince, her ikisi de Nebî sallallahu aleyhi ve sellem’den sabit olmuştur.
Nevevi Şerhu’l-Muhezzeb’de
dedi ki: “Sağ ele veya sol ele yüzük takmak Nebi sallallahu aleyhi vesellem’in
fiilindendir. Her ikisine de takmak doğrudur. Ancak efdal olanı, ziynete daha
layık olduğu için sağa takmaktır.”[3]
Hafız İbn Hacer dedi
ki: “Nebi sallallahu aleyhi vesellem’in yüzüğü sağına taktığını Buhari İbn Ömer
radıyallahu anhuma’dan[4],
Muslim Enes radıyallahu anh’den[5],
Tirmizi İbn Abbas[6]
ve Abdullah b. Cafer radıyallahu anhum’den[7], yine Tirmizi Şemail’de Cabir radıyallahu
anh’den[8];
Ebu Davud ve Nesai Ali radıyallahu anh’den[9], Bezzar
Aişe radıyallahu anha’dan[10],
Taberani Ebu Ummame radıyallahu anh‘den[11],
Darekutni Garaibu Malik’te, Ebu Hureyre radıyallahu anh’den[12] rivayet
etmiştir ki, toplam dokuz sahabeden rivayet edilmiştir.
Sol eline taktığına
dağir rivayetleri ise Muslim Enes radıyallahu anh’den[13], Ebu Davud İbn Ömer radıyallahu anhuma’dan[14], İbn Sa’d Ebu Said radıyallahu anh’den[15]
rivayet ettiler.
İbni Adiy’in İbn Ömer
radıyallahu anhuma’dan rivayet ettiği[16] zayıf
hadiste önceden sağına taktığı sonra soluna taktığı geçmektedir. Bu rivayete
itimad eden Begavi Şerhu’s-Sunne’de hadisteki bu ihtilafı:
“Önce sağ eline takar
iken sonra sol eline takmaya başlamıştır’’ diye cem etmiştir. İbn Ebi Hatim
dedi ki:”Ebu Zur’a’dan bu konudaki hadisler arasındaki ihtilaftan sordum. Dedi
ki:
“Bu sabit olmamıştır
ancak sağ eline taktığı rivayeti daha çoktur.”[17]
Yüzüğün
Takılacağı Parmak
Enes radiyallahu
anh’den:
فَإِنِّي لَأَرَى
بَرِيقَهُ فِي خِنْصَرِهِ
“Ben Nebî sallallahu
aleyhi ve sellem’in serçe parmağında o yüzüğün parıltısını görür gibiyim.”[18]
Ali radiyallahu
anh’den:
نَهَانِي رَسُولُ اللهِ
صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ أَنْ أَتَخَتَّمَ فِي إِصْبَعِي هَذِهِ أَوْ
هَذِهِ»، قَالَ: «فَأَوْمَأَ إِلَى الْوُسْطَى وَالَّتِي تَلِيهَا» لَمْ يَدْرِ عَاصِمٌ
فِي أَيِّ الثِّنْتَيْنِ
“Nebî sallallahu
aleyhi ve sellem benim yüzüğümü şuna veya yanındakine takmamı yasakladı.” Bu
esnada orta parmağa ve yanındaki parmağa işaret etti.” Hadisin ravilerinden
Asım b. Kuleyb ikisinden hangisi olduğunu bilemedi.”[19]
[1] Sahih. Buhârî (5868) Muslim
(2094) Ahmed (3/225) Nesai (5199) Nesâî
Sunenu'l-Kubrâ (5/451) Tirmizi Şemail (360)
[2]
Sahih. Muslim (2094)
[3]
Bkz.: Nevevi, Şerhu Sahihi Muslim (7/59)
[4] Sahih. Ebu Avane (5/259)
[5] Sahih. Nesai (5283) Nesâî
Sunenu'l-Kubrâ (5/451) Ebu Ya’la (3119) el-Elbani Muhtasaru Şemail (83)
[6] Hasen. Taberani (11/233)
Ebu’ş-Şeyh Ahlaku’n-Nebi (349) el-Elbani Muhtasaru Şemail (80)
[7] Sahih. Ebu Ya’la (6794) Ahmed
(1/205) İbn Mace (3647) Nesai (5204) el-Elbani Muhtasaru Şemail (78)
[8] Sahih. Tirmizî Şemail (93) İbnu’l-Cad
(2965) Ebu’ş-Şeyh Ahlaku’n-Nebi (330) el-Elbani Muhtasaru Şemail (79)
[9] Sahih. Ziyau’l-Makdisi (2/200)
Ebu Davud (4226) Tirmizi Şemail (95) Nesai (8/174) İbn Hibban (12/311)
[10] Çok
zayıf. Ebu’ş-Şeyh Ahlaku’n-Nebi (340-341)
[11] Sahih. Taberani (8/244)
Ebu’ş-Şeyh Ahlaku’n-Nebi (348)
[12] Çok zayıf. Atrafu’l-Garaib
(2541)
[13] Sahih. Ebu Avane (5/259) Beyhaki
Şuab (6373) Ebu’ş-Şeyh Ahlaku’n-Nebi (339, 350)
[14] Sahih. Darekutni İlel (13/84)
Ebu’ş-Şeyh Ahlak (354)
[15] Sahih. İbn Sad (1/477)
Darekutni Atrafu’l-Garaib (4707) İbn Adiy (3/174) Ebu’ş-Şeyh Ahlaku’n-Nebi
(353)
[16] Zayıf. İbn Adiy (3/261)
Ebu’ş-Şeyh Ahlaku’n-Nebi (346) Fethu’l-Bari (10/327) el-Elbani Daifu’l-Cami
(4532)
* Aişe radıyallahu anha’dan: İbn
Asakir Muhtasaru Tarihi Dımeşk (1/224) el-Elbani ed-Daife (4263)
Muhtasaruş-Şemail (s.62)
[17] Fethu’l-Bari (10/327)
[18]
Sahih. Buhârî (5874) Muslim (2092)
[19]
Sahih. Muslim (2078, 2095) Ebû Dâvûd
(4225) Ebû Dâvûd’in rivayetinde; “Şehadet parmağına ve ortağa parmağa takmamı
yasakladı” şeklindedir.